Matka Boża NP

 

 

Nie znamy dokładnej daty ani miejsca powstania ikony. Zapewne nigdy nie dowiemy 

 

się, skąd naprawdę pochodzi ikona Matki Nieustającej Pomocy. A były to losy pełne nagłych 

 

zwrotów, „przypadków” a nawet niebiańskich interwencji. Niektóre szacunki określają czas 

 

powstania już na XII wiek. Jednak badanie deski ikony wskazuje na okres czasu między 1325 

 

a 1480 rokiem. Przypuszczenia wskazują, że ikona mogła zostać namalowana w klasztorze na 

 

świętej górze Athos albo w Bizancjum. Stamtąd mogła trafić na Kretę. Istnieją bowiem 

 

przekazy z 1495 roku, mówiące, że na Krecie oddawano cześć cudownemu wizerunkowi 

 

Matki Bożej.

 

Wkrótce pojawiają się przekazy o żyjącym w wieku XV kupcu kreteńskim, który 

 

wykupił lub wykradł ikonę z jednego ze wschodnich kościołów. Wracając drogą morską do 

 

Rzymu, w cudowny sposób uratował się z burzy, co przypisywał opatrznościowej interwencji 

 

Madonny z ikony. Na krótko przed śmiercią pozostawił obraz swojemu przyjacielowi 

 

z poleceniem oddania go do kościoła. Ten jednak nie wypełnił ostatniej woli zmarłego, gdyż 

 

ikona bardzo spodobała się jego żonie. Po pewnym czasie sześcioletniej dziewczynce z tej 

 

rodziny przyśniła się Matka Boża z życzeniem, by ikonę umieścić w kościele św. Mateusza 

 

27 marca 1499 roku w uroczystej procesji obraz przeniesiono do kościoła św. 

 

Mateusza. Wtedy dokonał się cud: kiedy ikona mijała dom sparaliżowanego człowieka, ten 

 

doznał natychmiastowego uzdrowienia. Ten, jak i wiele kolejnych cudów, zapoczątkowały 

 

szeroko rozpowszechniony, blisko trzystuletni kult wizerunku Matki Bożej Nieustającej 

 

Papież Pius IX powierzając Ikonę Redemptorystom (1866 r.), wyraził pragnienie, aby 

 

rozpowszechnili ją oni na całym świecie. Od tego momentu nabożeństwo do Matki Bożej 

 

Nieustającej Pomocy bardzo się rozprzestrzeniło aż do osiągnięcia wymiaru uniwersalnego. 

 

Tysiące kopii obrazu zostało wysłanych z rzymskiego Sanktuarium do wielu krajów świata. 

 

Powstały też liczne sanktuaria, gdzie czczone są kopie rzymskiego Obrazu, koronowane 

 

z powodu wielu łask otrzymanych na modlitwie przed Ikoną Nieustającej Pomocy.

 

W Polsce kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy rozwijał się bardzo żywiołowo. 

 

Szerzenia kultu poświęcili się Redemptoryści, którzy w 1883 r. założyli pierwszy klasztor w 

 

Mościskach i tam wprowadzili obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Wielkim apostołem 

 

tego kultu był kandydat na ołtarze o. Bernard Łubieński. Każdy następny klasztor stawał się 

 

ośrodkiem kultu MBNP. Misjonarze wozili obraz na misje, budzili cześć i miłość do Matki 

 

Najświętszej, uczyli pieśni, wydawano książeczki i broszury. 

 

Wielki wpływ na rozwój kultu MBNP miało odzyskanie niepodległości i powstanie 

 

państwa polskiego. W pracy nad odnową moralną narodu pomagał obraz Matki Bożej i cześć 

 

dla Niej. Przybywało coraz więcej czcicieli Matki Bożej Nieustającej Pomocy. 

 

Uroczyście obchodzono doroczne święto MBNP, zapisywano się do Arcybractwa i 

 

Straży Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przed wojną wydawano książki i specjalne 

 

czasopismo pt. „Chorągiew Maryi”. Do wielu kościołów uroczyście wprowadzano obraz, a 

 

misjonarze na różnych misjach i rekolekcjach chętnie mówili o Matce Bożej. 

 

Po II wojnie światowej w epoce totalitaryzmu żywiołowo rozwija się nabożeństwo 

 

Nieustającej Nowenny. Pierwszą zaprowadzono w kościele redemptorystów w Gliwicach. 

 

Pionierem tego był o. Stanisław Szczurek.

 

Ksiądz kan. Eugeniusz Sabat – ówczesny proboszcz w Maćkowicach, zwrócił się do 

 

niego, w marcu 1978 roku, z prośbą o założenie Nowenny w naszej parafii. O. Szczurek 

 

zgodził się bardzo chętnie, a ponieważ w naszym kościele nie było obrazu Matki Bożej 

 

Nieustającej Pomocy, przekazał obraz jaki wykonała dla niego warszawska malarka, pani 

 

Ludwika Bayerlein Jarocka. Obraz z Tuchowa do parafii przywiózł dnia 28 kwietnia 1978 

 

roku, ks. proboszcz Eugeniusz Sabat.   

 

W głównym ołtarzu starego kościółka, pw. Matki Bożej Różańcowej, fundacji 

 

Ludwika i Felicji z hr. Dębickich Skibniewskich (1924), przygotowano miejsce na nowy 

 

obraz. Wyjęto znajdujący się w nim obraz Matki Bożej Wspomożenia Wiernych – obecnie 

 

znajduje się on w kaplicy pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych (kościół filialny) w Woli 

 

Maćkowskiej – i po nieznacznej przebudowie nastawy ołtarzowej, dostosowano ją do nowego 

 

W sobotę 24 czerwca 1978 roku, na zaproszenie ks. kan. Eugeniusza Sabata 

 

przyjechał z Tuchowa o. Stanisław Szczurek, aby poprzez specjalne rekolekcje przygotować 

 

naszą parafię do zaprowadzenia Nieustannej Nowenny ku czci Matki Bożej Nieustającej 

 

Podczas rekolekcji wygłosił on 10 kazań.

 

Sobota 24 VI 1978 r. wieczorem: Charakterystyczna obecność Maryi w miejscach Jej 

 

kultu – zwłaszcza tam gdzie czczone są Kopie obrazu M.B.N. Pomocy.

 

Niedziele 25 VI – poświęcenie obrazu przez o. Stanisława Szczurka

 

Prymaria: Działanie Maryi uwydatnia się poprzez przedziwną Historię Kultu M.B.N. 

 

Suma: Treść nabożeństwa do M.B.N. Pomocy – to Jej Pośrednictwo i opieka nad 

 

naszymi duszami.

 

Po południu: Co to jest Nieustanna Nowenna (rys historyczny) i jej cel.

 

Poniedziałek 26 VI

 

Rano: Soteriologiczna treść obrazu M.B.N, Pomocy. 

 

Wieczorem: Matka Boża w Nowennie okazuje się Matką Łaski Bożej.

 

Wtorek 27 VI

 

Rano: Rozwój Nieustannej Nowenny na świecie i nadprzyrodzone skutki, jakie 

 

Wieczorem: Rozwój Nieustannej Nowenny w Polsce i wpływ na ożywienie życia 

 

religijnego w parafiach. 

 

Środa 28 VI.

 

Rano: Na czym polega doskonałe nabożeństwo do Matki Bożej? 

 

Po Mszy św. odprawiono skróconą Nowennę dla tych, którzy nie mogli być na 

 

głównym nabożeństwie wieczorem.

 

Wieczorem: o godz. 18:00 zostało odprawiona PIERWSZA NIEUSTANNA  

 

NOWENNA

 

Temat kazania: Czym jest Nieustanna Nowenna dla duchowego życia parafii?

 

„Parafia była dobrze przygotowana na powitanie Maryi w Jej Obrazie. Mimo 

 

niewielkiej liczby wiernych (liczy 800 dusz) i odległości do 9 km, pomimo sianokosów i prac 

 

przy burakach, oraz nieobecności części dzieci (wakacje) frekwencję uważam za bardzo 

 

Codziennie rano we Mszy św., kazaniu i praktycznym przygotowaniu Nowenny 

 

uczestniczyło ok. 120 wiernych.

 

Wieczorem zaś kościółek był wypełniony i trochę ludzi przed kościołem.

 

We wtorek spowiadało 4 kapłanów – wyspowiadało się po południu około 250 

 

wiernych – nie licząc kilkudziesięciu wyspowiadanych w trakcie nabożeństw rekolekcyjnych.

 

Muszę, podkreślić zapał i namaszczenie widoczne wśród wiernych. 

 

Na pierwszą Nowennę wpłynęło 178 próśb i 27 podziękowań. Gdy do tego 

 

usposobienia parafii dodamy zapał miejscowego Księdza proboszcza oraz piękną współpracę 

 

S. Organistki Heleny – stwarza to wszystko dobre perspektywy dla rozwoju Nieustannej 

 

Nowenny w Maćkowicach.

 

Ikona nie jest portretem, nie należy na nią patrzeć jak na dzieło sztuki. Ikony także się 

 

nie maluje, ale pisze. Aby ją zrozumieć, trzeba poznać jej język. A język ikony to mowa 

 

symboli, które uobecniają w sposób duchowy przedstawione na niej postaci. W ikonie ważny 

 

jest każdy szczegół: gesty, napisy, barwy, linia. Trzeba też pamiętać, że ikona jest owocem 

 

kontemplacji jej autora, który poprzez umieszczone znaki i symbole chce przekazać nam 

 

pewne prawdy wiary. Tak też należy odczytywać ikonę Nieustającej Pomocy

 

Ikona namalowana jest na desce o wymiarach 41,5 x 54 cm. Temat ikony koncentruje 

 

się na czekającej Jezusa Męce krzyżowej. Obraz przedstawia cztery postaci: Dzieciątko Jezus, 

 

Dziewicę Maryję oraz archaniołów Michała i Gabriela. Niesione przez Archaniołów 

 

narzędzia przypominają, że Dzieciątko Jezus czeka kiedyś straszna śmierć krzyżowa.

 

Aniołowie to św. św. Michał (z lewej strony) i Gabriel (ze strony prawej). Nad tymi 

 

anielskimi postaciami widnieją ich podpisy. Archaniołowie są ubrani w zielony i czerwony 

 

płaszcz. Zielona barwa w sztuce ikonografii symbolizuje wegetację roślinną, żyzność, 

 

młodość; tym kolorem oznaczana są szaty męczenników, których krew żywi Kościół. 

 

Czerwień jest kolorem krwi, oznacza życie, siły witalne i piękno. Skrzydła aniołów 

 

symbolizują oderwanie od wszystkiego, co ziemskie. Są też nawiązaniem do roli aniołów jako 

 

posłańców Boga.

 

Archanioł Gabriel niesie krzyż i cztery gwoździe, narzędzia Męki Pańskiej. Św. 

 

Michał trzyma naczynie napełnione żółcią, którą żołnierze napoją Jezusa przybitego do 

 

krzyża. Niesie także gąbkę z trzciną i włócznię, która przeszyje bok Jezusa po śmierci.

 

Postać Matki Bożej opisana jest greckimi znakami oznaczającymi Marię, Matkę Boga. 

 

Głowę Bogurodzicy otacza nimb, zaś na chuście widoczny jest ozdobny krzyż i 

 

ośmioramienna gwiazda. Prawdopodobnie elementy te zostały domalowane w późniejszym 

 

czasie. Gwiazda oznacza wieczne dziewictwo oraz akcentuje rolę Marii jako Gwiazdy, która 

 

prowadzi do Jezusa niczym gwiazda betlejemska Mędrców ze Wschodu.

 

Maryja jest przedstawiona w czerwonej tunice okrytej granatowym płaszczem z 

 

zieloną podszewką. W okresie średniowiecza barwy te przysługiwały wyłącznie rodowi 

 

królewskiemu. Bogurodzica prawą dłonią przytrzymuje ręce Jezusa i jednocześnie wskazuje 

 

nam Zbawiciela. Jest to ikona typu „Hodigitria” czyli „wskazująca drogę”. Tą Drogą jest 

 

Oblicze Bogurodzicy jest smutne, ale nie kryje rozpaczy. Wzrok Maryi nie jest 

 

skierowany na Jezusa, ale do patrzącego na obraz. Co chce nam powiedzieć? – Na jej twarzy 

 

wyrysowuje się wiedza o cierpieniu czekającym Jezusa, ale i wielka ufność oraz bojaźń, 

 

jakimi darzy Ona Najwyższego Boga. Czyż nie mamy iść tą drogą całkowitego zawierzenia 

 

Cierpienie, które ma dotknąć Jezusa, przepowiedział Maryi Symeon w czasie 

 

ofiarowania w świątyni. I nas nie uniknie cierpienie fizyczne i duchowe. Ale te nigdy nie będą 

 

tak wielkie, jak Męka Odkupiciela i Ból Tej, którą nowenna nazywa Współodkupicielką.

 

W centrum ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy znajduje się Jezus. Wokół Niego 

 

koncentrują się wszystkie postaci obrazu: Aniołowie niosący narzędzia Męki i wskazująca na 

 

Niego Maryja. Dzieciątko Jezus jako jedyne przedstawione jest w całości.

 

Jezus – jak i Maryja – przedstawiony jest w stroju o królewskich barwach. Ubrany jest 

 

w zieloną tunikę, przepasaną ciemnopomarańczowym pasem i okrytą złotym płaszczem. 

 

Kolor zielony jest symbolem męczeństwa, którego krew żywi Kościół. Barwa 

 

pomarańczowo-czerwona oznacza żarliwość i oczyszczenie duchowe. Zaś złoto to oznaka 

 

świętości i tego, co Boskie i niezniszczalne. Jest też symbolem Nieba oraz przebywania w 

 

Królestwie Bożym.

 

Głowa Jezusa otoczona jest złotą aureolą w którą wpisany jest krzyż. Z prawej strony 

 

widoczne są monogramy będące skrótem od imienia Isos Christos – Jezus Chrystus. Twarz 

 

Jezusa jest skierowana do Archanioła Gabriela niosącego Krzyż i gwoździe. To chyba 

 

zapowiedź przyszłej Męki spowodowała, że chwyta dłoń swojej Matki. W tej chwili garnie 

 

się do Niej jakby szukał duchowego wsparcia i pomocy. Choć na Jego twarzy nie ma 

 

przerażenia, gesty ułożenia rąk i spadający z nóżki sandał świadczą o jakiejś trwodze Boga, 

 

który stał się Człowiekiem. O trwodze przed Męką, którą ostatni raz będzie przeżywać 

 

w